با توسعه روزافزون فناوری اطلاعات در همه جنبه‌های زندگی بشری، شاهد طراحی و پیاده‌سازی سیستم‌هایی هستیم که تمام امور را از راه دور و به صورت الکترونیک انجام می‌دهند. از خدمات بانکداری گرفته تا خدمات درمانی همه بر محور فناوری اطلاعات استوار است که باعث افزایش سرعت ارایه خدمات، سهولت دسترسی و رضایت بیشتر برای شهروندان شده است. به بیان دیگر، ارایه خدمات با کیفیت بدون تکیه به فناوری اطلاعات امکان‌پذیر نیست و سیستمی کردن فرآیندها تنها راه تضمین کیفیت و سرعت ارایه خدمات به مردم است.

به منظور سیستمی کردن ارایه‌ خدمات در یک حوزه، باید موجودیت‌ها به زبان ماشین تبدیل شوند تا رفتار آنها توسط رایانه قابل پردازش باشد. به این دلیل «نظام کدگذاری پایه» شکل گرفت تا به موجودیت‌ها در فضای فناوری اطلاعات هویت مستقل بدهد؛ کد ملی برای افراد حقیقی، شناسه ملی برای افراد حقوقی، کد پستی برای مکان، پلاک برای خودرو، کد اقتصادی برای فعالیت اقتصادی، شناسه کسب‌وکار برای اصناف و مانند آن در این راستا شکل گرفتند. این کدها مبنای بانکهای اطلاعاتی مهم کشور هستند و با برقراری اتصال سیستمی بین آنها، می‌توان ارزش افروده زیادی ایجاد کرد.

بنابراین، استفاده از نظام کدگذاری پیش‌نیاز هر گونه خدمت الکترونیک در تجارت است. در این حوزه، موجودیت های متعددی حضور دارند که بیشتر آنها دارای کد منحصر به فرد هستند: افراد حقیقی و حقوقی، مکان، خودرو و اصناف. موجودیت مهم دیگر در تجارت کشور کالا است که باید متناسب با نیازها کدگذاری شود.

کدگذاری کالاها دارای شرایط خاصی است که با سایر کدهای پایه تفاوت‌هایی دارد:
۱. تنوع و تعداد آنها زیاد است.
۲. دوره عمر آنها کوتاه است.
۳. اطلاعات آنها (مکانی و مالکیتی) بطور مستمر تغییر می کند.