دوازده مهارت که در دنیای کسب و کار هیچگاه کهنه نخواهند شد ،در عصر حاضر و در دنیای دیجیتال , درست نیست که هر آنچه تاکنون راجع به موفقیت در عرصه تجارت کسب کرده اید را دور بریزید.برای موفقیت درعرصه کسب و کار, قواعدی بنیادی وجود دارند که با دنیای دیجیتال از بین نمی روند. در واقع ,اهمیت آنها بیشتر می شود. مهارت هایی که در زیر آمده را می توان از ده های ۱۹۹۰ , ۱۹۸۰ یا حتی ۱۹۳۰ و حتی عصر حاضر در همه کتابهای حرفه ای یافت :

1. 1- مهارت های ارتباطی : مدیریت همچنان با برنامه ریزی های مالی در ارتباط تنگاتنگ است و لازم است تا صرف پروژه های جدید شود. توانایی شما در ایجاد یک مناظره و قدرت بیانتان در ارائه موثر و شفاف نظرات خود به رئیس , مشتری یا همکاران , شما را زودتر به نتیجه می رساند. سیستم های کامپیوتری قادرند تمام اطلاعات مورد نیاز شما را فراهم کنند اما ماشین آلات نمی دانند چطور آن اطلاعات را برای تصمیم گیرندگان پردازش کرده و آنها را برای حمایت از ایده یا پروژه جدید شما تحریک کنند.
2.  

• 2- سازمان و مدیریت زمان : توانایی برای منظم ماندن و اولویت بندی وظایف برای پیشبرد اهداف تیم شما به زمان نیاز دارد. یک برنامه کامپیوتری ممکن است کاری را ظرف یک هزارم ثانیه انجام دهد اما مفهوم آن را نمی داند و اینکه چگونه آن را با رویه مسائل متناسب سازد. توانایی تصمیم گیری و عملکرد به موقع , به همان اندازه مهم است و جمع بندی امور بدون وقفه ناشی از تحلیل مسائل, حصول نتیجه را ممکن می سازد.
•  
• 3- هدف گذاری : هیچ فعالیت تجاری صرفنظر از اینکه چه حد اتومات و مجازی باشد بدون داشتن یک دیدگاه ذهنی از نتیجه نهایی به جایی نخواهد رسید. تجسم این دیدگاه است که همه فعالیت های اعضای تیم را یک پارچه و هماهنگ می کند.
•  
• 4- واگذاری مسئولیت : افراد هرچقدرتحصیلکرده و با استعداد باشند, قادر نخواهند بود کلیه امور لازم برای حفظ سازمان در مسیر اهداف خود را به انجام برسانند. این توانایی که مردمی با استعداد در پیرامون خود داشته باشید که قادر باشند مهارت های شما را تکمیل کنند باعث می شود که امور بدون وقفه و بطور موفق انجام شوند.
•  
• 5- مهارت سخنرانی در جمع و ارائه مطالب: توانایی برقراری ارتباط با مخاطبین , پروفایل شما را به سطوح جدید ارتقا می دهد. سرویس های کنفرانسی مبتنی بر وب کار را آسان می سازند اما برخورد رودر رو با مخاطب تاثیر بلند مدت ایجاد می کند.
•  
• 6- برقراری روابط: هیچ چیز به اندازه برقراری ارتباط و حفظ روابط خوب به پیشرفت امور کمک نمی کند. رسانه های اجتماعی و ایمیل ممکن است برقراری روابط را آسان سازند , اما مهم حفظ روابط جاری است.

در اواسط قرن بیستم، عنوان CSR (مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها)، توسط متفکرین و متخصصین مدیریت کسب و کار، مانند پیتر دراکر، در آمریکا مطرح شده و در بسیاری از محافل علمی، سیاسی و اقتصادی کشورهای پیشرفته و در حال توسعه، به دغدغه مهمی درمدیریت، بازاریابی و سرمایه گذاری، تبدیل شد. ظهور مسئولیت اجتماعی، عمدتا در پاسخ به تحولات و چالش هائی از قبیل جهانی‌سازی بوده است. امروزه مسئولیت اجتماعی بنگاهها نه تنها بخش مهمی از ادبیات و فرهنگ مدیریت را به خود اختصاص داده است، بلکه بحث های آکادمیک، مجامع حرفه ای، سازمان های غیر دولتی، مصرف کنندگان، کارکنان، تامین کنندگان، سهامداران و سرمایه گذاران شده است.

دلیل و ضرورت توجه به مسئولیت اجتماعی 

اساسا" این دیدگاه که سازمان صرفا" باید در پی سودآوری باشد، هم اکنون درسطحی کلان و جهانی، دچار دگرگونی شده و شایسته آن است که سازمان‌ها علاوه بر توجه به حفظ منافع، سود آوری و بقای مادی، از دیگر ابعاد وجودی خود در عرصه جهانِ پیرامون، غافل نشده و تلاش کنند سهمی در حفظ، ارتقاء و سازندگی جامعه به مثابه جزئی از کلّ ِساختار اجتماعی داشته باشند. زیرا که این گونه می توان جهانی بهتر، زیباتر و زیبنده تر، آن چنان که زیستگاهی درخورِ ابنای بشر به عنوان اشرف مخلوقاتِ آفرینش باشد، فراهم آورد. در فرهنگ والای ایرانی - اسلامی مان هم به خوبی با این عبارت مأنوسیم که :

                  بنی آدم اعضای یکدیگرند                                           که در آفرینش ز یک گوهرند

                   چو عضوی به درد آورد روزگار                                        دگر عضوها  را نماند قرار

هرم مسئولیت پذیری(هرم چهار لایه‌ی (CSR)

درسال 1991 دکتر کارل اصول 4گانه ای را تحت عنوان" هرم مسئولیت پذیری اجتماعی" معرفی کرد:

1.  مسئولیت انسانی: مشارکت داوطلبانه و بشردوستانه در طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های عام‌المنفعه به منظور التیام گوشه‌ای از آلام جامعه و ایفای نقشی مؤثر در حل مشکلات و معضلات اجتماعی
2.  مسئولیت اخلاقی: هر سازمان برای رسیدن به تعالی در مسیر اهداف، لازم است استانداردها و معیارهای بهنجار اخلاقی- انسانی را عمیقا" در تار و پود ارکان خود نهادینه سازد. هنجارهایی چون ادب، انصاف، احترام متقابل، پرهیز از افکار و اعمال ناشایست، غیبت و ... ، زیرا در غیر این صورت، انرژی هایی که باید صرف سازندگی و ارتقاء سازمان شود، هزینه‌ی حاشیه‌سازی‌ها و بی‌اخلاقی‌ها می‌گردد.
3. مسئولیت قانونی و حقوقی: یک بنگاه اقتصادی در عین تمرکز بر سودآوری، ملزم به رعایت قوانین و مقررات وضع شده است. تأمین بهداشت و ایمنی کارکنان و مصرف کنندگان، پرهیز از بروز مصادیق تبعیض قومیتی، جنسیتی و توجه به مسائل زیست محیطی در تمامی فرایندهای تولید و ارائه خدمات از جمله موارد متعددی است که در این مقوله مطرح است. 
4. مسئولیت اقتصادی: برای یک بنگاه اقتصادی کسب سود و ارزش افزوده‌ی حاصل از تولید و خدمات، اصلی ترین هدف محسوب میشود. براین اساس، پاسخگوئی هرچه بهتر مسئولان و مدیران آن می تواند نقش به سزائی در ارتقاء کیفی سازمان، جلب مشارکت حداکثریِ درون سازمانی ، ارتقاء و حفظ اعتماد در سطح جامعه، افزایش بازدهی  و نهایتا" رشد سود،  داشته باشد.

به طور کلی، مسئولیت اجتماعی، تعهد تصمیم گیران برای اقداماتی است که علاوه بر تأمین منافع خود، موجبات بهبود رفاه جامعه را نیز فراهم می آورد. در این تعریف، چندین عنصر وجود دارد:

• اولاً، مسئولیت اجتماعی، یک تعهد است که مؤسسات باید در قبال آن پاسخگو باشند.
• ثانیاً، مؤسسات مسئولند از آلوده کردن محیط زیست، اعمال تبعیض در امور استخدامی، بی توجهی به تأمین نیازهای خود و تولید کردن محصولات زیان آور که به سلامت جامعه لطمه می زنند، بپرهیزند و سرانجام، سازمان ها باید با اختصاص منابع مالی و با اقداماتی از قبیل: کمک به فرهنگ کشور و مؤسسات فرهنگی و بهبود کیفیت زندگی، در بهبود رفاه اجتماعی بکوشند.
• در نهایت، مقصود از مسئولیت اجتماعی این است که چون سازمان ها تأثیر عمده ای بر اجتماع دارند، لاجرم چگونگی فعالیت آنها باید به گونه ای باشد که در اثر آن زیانی به جامعه نرسد و در صورت رسیدن زیان، سازمان های مربوطه ملزم به جبران آن باشند. به عبارت ساده تر، سازمان ها باید به عنوان جزئی مرتبط با نظام بزرگ تر که در آن قرار دارند، عمل کنند (خلیلی عراقی، 1384).

آندرو، استارک استاد سرشناس مدیریت و امور اخلاقی تجارت، برداشت خود را چنین بیان می کند:

« بسیاری از اخلاق گرایان تجاری، یک حوزه محدود اخلاقی را اشغال کرده و از مشکلات واقعی جهان که اکثر مدیران با آن در گیرند، خود را جدا ساخته اند. آنها مایلند مطلق گرا باشند. سود را غیر اخلاقی دانسته و از شرکت های تجاری می خواهند برای اثبات حقانیت خود به خودشان صدمه بزنند. اما یک روش عملی تر، فروش شرافتمندانه یک محصول خوب با سود معتدل است. لازم است یک مدیر بداند چه کاری از نظر اخلاقی و اجتماعی درست است و بدون اینکه کار و شرکتش را خراب کند آن را انجام دهد « (Ciulla, 1991:

گروه یا انجمن "تجارت برای مسئولیت اجتماعی "(BSR:Business Social Responsibilty) در تعریف مسئولیت های اجتماعی چنین می گوید:

« هر چند که تعریف جامعی از مسئولیت اجتماعی شرکت ها در دست نیست، ولی این مفهوم عموماً به تصمیم گیری تجارت بر مبنای اصول اخلاقی، اطاعت از ابزارهای قانونی و احترام به مردم، اجتماع و محیط زیست اطلاق می شود ».

به طور مشخص تر این گروه مسئولیت اجتماعی شرکت ها را چنین تعریف کرده است:

« عملکرد شرکت ها به شیوه ای که توقعات عمومی و همگانی، اخلاقی و قانونی را که جامعه از تجارت دارد، برآورده سازد ».

مسئولیت اجتماعی شرکت ها (Corporate Social Responsibilty)که توسط مدیران آنها تبیین می شود باید فراتر از یک مجموعه قواعد دست و پاگیر، یک ژست اتفاقی و یا اقداماتی برای تحریک بازار و بازاریابی، بهبود روابط عمومی یا سایر منافع تجاری باشد. از این مهم تر، این مقوله باید به عنوان مجموعه جامعی از تدابیر، عملکردها و برنامه هایی که انسجام بخش فعالیت های تجاری و فرایند تصمیم گیری مدیران ارشد است، در نظر گرفته شود.

مسئولت پذیری اجتماعی عبارت است از:

« ارتباط یک سازمان با ارزش های اخلاقی، شفافیت اقدامات، روابط کارمندان، پیروی از ملزومات قانونی و محترم شمردن جامعه ای که در آن فعالیت دارند ».

مسئولیت پذیری اجتماعی، چیزی فراتر از اقدامات خدمات رسانی گاه به گاه به جامعه است. در واقع، مسئولیت پذیری اجتماعی نوعی فلسفه سازمانی است که موجب تصمیمات استراتژیک، انتخاب شریک تجاری، اتخاذ شیوه های خاص و در نهایت، توسعه نام تجاری سازمان می شود.

عصر حاضر را عصر مدیریت نامیده‌اند. چرا که هر تصمیم یک مدیر می‌تواند طی یک روند سلسله‌وار، دیر یا زود، سرنوشت تمام نهادهای جامعه را دستخوش تغییر نماید. لذا یکی از مسائل و مشکلات اجتماعی که طی سال‌های اخیر توجه بسیاری از صاحب‌نظران و دست‌اندرکاران جوامع مختلف را به خود جلب کرده‌است، عدم توجه و پای‌بندی سازمان‌ها و مدیران به وظایف و مسئولیت‌های اجتماعی‌شان است.

امروزه مسئولیت اجتماعی شرکت (CSR) مفهومی وسیع‌تر از فعالیت‌های گذشته دارد. خاستگاه بحث مسئولیت‌های اجتماعی، کشورهای صنعتی غربی است. مسئولیت اجتماعی به طور اعم، به مجموعه فعالیت‌هایی گفته می‌شود که صاحبان سرمایه و بنگاه‌های اقتصادی به صورت داوطلبانه، به عنوان یک عضو مؤثر و مفید در جامعه، انجام می‌دهند.

یکی از خصوصیات علوم اجتماعی این است که دانشمندان این علم در خصوص پدیده‌های اجتماعی تعریف واحدی از خود ارائه نمی‌کنند. بحث مسئولیت‌های اجتماعی سازمان نیز از این امر مستثنی نیست. در زیر برخی از تعاریف مطرح شده برای مسئولیت اجتماعی را می‌خوانیم:

• مسئولیت اجتماعی، مجموعه وظایف و تعهداتی است که سازمان بایستی در جهت حفظ و مراقبت و کمک به جامعه‌ای که در آن فعالیت می‌کند، انجام دهد.
• مسئولیت اجتماعی، وظیفه‌ای است بر عهده موسسات خصوصی، به این معنا که تأثیر سوئی بر زندگی اجتماعی که در آن کار می‌کنند، نگذارد. میزان این وظیفه عموماً مشتمل است بر وظایفی مانند: آلوده نکردن، تبعیض قائل نشدن در استخدام، نپرداختن به فعالیت‌های غیراخلاقی و آگاه کردن مصرف کننده از کیفیت محصولات. همچنین وظیفه‌ای است مبتنی بر مشارکت مثبت در زندگی افراد جامعه.
• مسئولیت اجتماعی، یکی از وظایف و تعهدات سازمان در جهت منتفع ساختن جامعه است، به نحوی که هدف اولیه سازمان یعنی حداکثر کردن سود را صورتی متعالی ببخشد.
• مسئولیت اجتماعی یعنی نوعی احساس تعهد به‌وسیله مدیران سازمان‌های تجاری بخش خصوصی که آن‌گونه تصمیم‌گیری نمایند که در کنار کسب سود برای مؤسسه، سطح رفاه کل جامعه نیز بهبود یابد.
• تعهد و تکلیف مدیریت به انجام کارهایی که حافظ و ارتقا دهنده رفاه جامعه و علایق بنگاه باشد.