هفته گذشته بازارهای مالی جهان روزهای پرتلاطمی را از سر گذراندند. شاخص دلار آمریکا (DXY ) که نرخ برابری دلار را نسبت به 6 ارز معتبر جهان نشان می‌دهد، به بالا‌ترین حد خود از اواخر سال 2008 رسید. افزایش نرخ برابری دلار، قیمت کالاهای پایه (Commodities ) را به زیر کشید و ثروت‌های کلانی را در بازارهای سهام جابه‌جا کرد. «شاخص کالاهای پایه» موسسه بلومبرگ که قیمت 20 کالای پایه مهم را رصد می‌کند، به پایین‌ترین رقم خود در پنج سال گذشته سقوط کرد.

دلار که از سال‌های میانه دهه 1980 سقوط آزادی را (هرچند با نوسانات مقطعی) تجربه کرده بود، از دو سال پیش جان تازه‌ای گرفته و به‌ویژه در ماه‌های اخیر افزایش غافلگیر‌کننده‌ای داشته است. بر اساس آمار فدرال رزرو (بانک مرکزی آمریکا)، شاخص برابری دلار از سال 1985 تا 2012 در حدود 50 درصد کاهش یافت (از حدود 140 به حدود 72). با توجه به نقش دلار به‌عنوان ارز ذخیره جهانی، این کاهش نگرانی‌های جدی به همراه داشت. برخی از کارشناسان اقتصادی از تبدیل دلار به کاغذ پاره‌های بی‌ارزش سخن می‌گفتند و تعداد بیشتری «پایان فرمانروایی دلار» را قریب‌الوقوع می‌پنداشتند. گرچه افزایش تدریجی شاخص برابری دلار طی دو سال گذشته تنها اندکی از سقوط سه دهه گذشته را جبران کرده، اما جهش اسکناس سبز رنگ طی ماه‌های اخیر چنان غیر‌منتظره و غافلگیر‌کننده بوده که اغلب کارشناسان را از افراط به تفریط کشانده است. اکنون مقالاتی با عناوینی پر طمطراق از قبیل «دلار به اوج بازمی‌گردد» و «بازگشت اعلیحضرت دلار»! نشریات و سایت‌های اقتصادی را پر کرده‌اند.
طی سه ماه سوم سال جاری میلادی (تقریبا تابستانی که گذشت) شاخص برابری دلار 7/7 درصد افزایش یافت. افزایشی چنین شتابناک از سال بحرانی 2008 (که انگیزه خطر گریزی، دلار را به مطمئن‌ترین محمل نگهداری دارایی بدل کرده و تقاضا برای دلار را به آسمان رسانده بود) سابقه نداشته است، اما چرا اکنون تقاضا برای دلار افزایش یافته و جهش نرخ برابری آن را موجب شده است؟ 

پایگاه اینترنتی نشنال اینترست در گزارشی به قلم جیمز هاردی تحت عنوان «پنج سناریوی محتمل برای آغاز جنگ جهانی سوم»‌ پیش بینی خود را برای درگیری های آینده جهانی معرفی کرده است.

نشنال اینترست در این گزارش آورده است: این روزها در هر بخشی از جهان آتش جنگ و مناقشه ای برپاست، درگیریها در اوکراین ادامه دارد، تنش بر سراسر منطقه آسیا - اقیانوس آرام حکمفرماست، ابولا در آفریقا بیداد می کند، حملات خونین داعش در سوریه و عراق ادامه دارد و غیره ... ولی با این همه آیا سناریو های دیگری نیز وجود دارد که وخیم تر از همه اینها باشد؟ درگیریهایی که ممکن است آتش جنگ جهانی سوم را در کره خاکی شعله ور سازد. الف در ادامه هر کدام از این سناریوها را به نقل از شبکه خبر آورده است.

کره شمالی در مقابل جهان
گزارشهایی که طی هفته اخیر از پیونگ یانگ منتشر می شد بر بیماری و کسالت کیم جونگ اون رهبر کره شمالی دلالت داشت؛ با این همه نکته خوب داستان این است که اقدامات تحریک آمیز کره شمالی همواره با برداشتن گامهایی تضمین شده در یک بازی تحت کنترل همراه بوده است، اقداماتی که در نهایت با تلاش کره شمالی برای دریافت امتیازاتی در قالب دریافت کمکهای اقتصادی از جامعه بین المللی به پایان رسیده است. مذاکرات کنونی میان کره شمالی و ژاپن بر سر سرنوشت اتباع ربوده شده ژاپنی نمونه خوبی از این اقدامات است، جایی که پیونگ یانگ تلاش می کند از اهرم سیاسی ماجرای اتباع ربوده شده برای کسب امتیاز از توکیو بهره برداری کند.

در کشور ما حداقل ساعت کار مفید ۱۵ دقیقه و حداکثر ۲۵ دقیقه است و همین اقتصاد را دچار عقب ماندگی می ‏کند.

در شرایطی که اقتصاد ایران خود را برای خروج از رکود اقتصادی آماده می کند، همچنان موضوع بهره گیری مفید از زمان فعالیت نیروی انسانی به دغدغه ای بزرگ برای مدیران اقتصادی کشور بدل شده است. به گزارش خبرآنلاین، بررسی ها نشان می دهد میزان ساعت کار مفید کارمندان کشور به کمترین حد رسیده است. آخرین گزارش مجمع جهانی اقتصاد از شاخص رقابت پذیری ایران هم تایید می کرد که شرایط ایران از نظر بهره مندی از نیروی انسانی مورد نظر سرمایه گذاران جهانی با شاخص های اقتصادی مورد نظر آنها همخوانی ندارد. در همین حال ارسلان فتحی پور رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس نیز این موضوع را تایید می کند.

به گزارش مجمع جهانی اقتصاد که مقر اصلی آن در ژنو واقع است، ایران به لحاظ رقابت‌پذیری در بین 144 اقتصاد جهان، رتبه 83 را به خود اختصاص داده است. این در شرایطی است که در گزارش سال 2014-2013 که سال گذشته توسط این مجمع ارائه شده بود، ایران در رتبه 82 قرار گرفته بود و رتبه امسال یک پله تنزل را نشان می‌دهد. اما تنزل رتبه ایران در سال گذشته نسبت به سال قبل از آن 16 پله بوده است. 
تعیین رتبه رقابت‌پذیری همه کشورها بر‌اساس 12 شاخص عمده انجام می‌شود که به ترتیب عبارتند از: موسسات، زیرساخت‌ها، فضای اقتصاد کلان، بهداشت و تحصیلات ابتدایی، آموزش عالی و حرفه‌ای، کارآیی بازار کالاها، کارآیی بازار کار، توسعه بازار مالی، آمادگی تکنولوژیک، اندازه بازار، تبحر کسب‌و‌کارها و ابداعات. بر اساس این 12 معیار، نمره‌ای به هر اقتصاد اختصاص می‌یابد. هر چه این نمره که طیف آن از یک تا 7 است، بالاتر باشد، از رقابت‌پذیری بیشتر آن اقتصاد حکایت می‌کند. نمره امسال ایران در رقابت‌پذیری 03/4 است که نسبت به سال قبل کاهش یافته است. نمره ایران در گزارش سال قبل مجمع جهانی اقتصاد 07/4 بوده است. در بررسی شاخص‌های کلیدی اقتصاد ایران جمعیت کشورمان 1/77 میلیون نفر، تولید ناخالص داخلی ایران 3/366 میلیارد دلار آمریکا، سرانه تولید ناخالص داخلی کشورمان 65/4750 دلار و تولید ناخالص داخلی ایران بر اساس برابری قدرت خرید به‌عنوان درصدی از کل تولید ناخالص جهان 09/1 درصد ذکر شده است. نمره ایران در زمینه موسسات از یک تا 7 رقم 4/3 را به خود اختصاص داده است. نمره زیرساخت‌های ایران 1/4، نمره فضای اقتصاد کلان ایران 8/4، نمره بهداشت و تحصیلات ابتدایی ایران 0/6، نمره آموزش عالی و حرفه‌ای ایران 2/4، نمره کارآیی بازار کالاها 9/3، نمره کارآیی بازار کار ایران 0/3، نمره توسعه بازار مالی ایران 0/3، نمره آمادگی تکنولوژیک ایران 0/3، نمره اندازه بازار ایران 1/5، نمره تبحر کسب و کارها و بنگاه‌های اقتصادی ایران 5/3 و نمره ابداعات ایران 1/3 اعلام شده است. در این نمره‌ها بهترین رقم 7 و بدترین یک است.